راه مقدس؛ اندیشه های مقدس

علی٬ شاه مردان است؛ علی٬ الگوی همسران و پدران است؛ علی٬ راهبر حق و حقیقت رهروان است. در علی٬ عالی اعلا را می‌توان دید؛ با علی٬ میتوان سعید شد... «ادامه مطلب»...

حضرت پدر

هر دری، دیوار و تکیه گاهی دارد و هر چهار دیواری، ستونی.

بی تکیه گاه و دیوار، در، بی معنا و سست است و بی ستون، چهار دیواری، واژگون و ویرانه.

اگر مادر، بر در است و در به در اولاد خویش، این پدر است که پشت و پناه آن در است و استوانه خانه و خانواده.

هر والدی، پدر نیست؛ هر واسطهٔ شکل گرفتن نطفه ای، پدر بودن نمی‌داند؛ همانگونه که هر مذکری مرد نیست و هر صاحب ذَکَری ، مردانگی نمی‌فهمد.

برای پدر بودن، باید مرد بود؛ باید اهل درد بود؛ باید مدام در حال نبرد بود؛ آن هم مجاهده‌‌‌ای سخت و مدام و جانکاه!

پدر اگر پدر باشد، در مصاف شدائد و مشکلات از پای نمی‌نشیند تا خاکستر اندوه و رنج بر رخسار خانواده اش ننشیند؛ می‌جنگد با روزگار غدار تا شادی بسیار را روزی خانوارش سازد.

پدر اگر پدر باشد، اهل قمار کردن است! نه آن قماری که آسایش و آرامش اهل و عیالش را به باد فنا دهد؛ هرگز!

بلکه او خودش را، جوانی اش را، تواناییهای جسمی‌و روحی و مادی و معنوی اش را بر سر قماری عشقناک میبازد.

او خود را به معرکه قماری می‌اندازد که نتیجه اش جز حراج خویشتن نیست.او عالمانه پای در قمارخانهٔ مقدسی می‌نهد که بازندگانش، برندگان همیشه دورانند و مجاهدان سربلند هر دو جهان.

او موهای سیاهش را می‌بازد تا سفیدبختی و سعادت فرزندانش را به نظاره بنشیند؛ او جان و توانش را میبازد تا دولت و شوکت اولادش را ببیند؛ او مال و اموالش را می‌بازد تا لبخند رضایت و آرامش دلبندانش را مشاهده نماید؛ او خودش را میبازد تا گرگ خواری و بی عزتی، پاره‌های تنش را ندرد و همای عزت و عافیت بر شانه‌های عزیزانش بنشیند.

پدر اگر پدر باشد، دستان پینه بسته اش مدال افتخار اوست؛ آنقدر می‌دود از پی معاش اهل منزل که راه را پر آبله می‌کند؛ خم می‌شود و نمی‌شکند، درد می‌بیند و دم بر نمی‌آورد، ایثار و از خود گذشتگی می‌کند و چشمداشت و انتظاری ندارد.

پدر اگر پدر باشد٬ زبانش حمایت است و عملش پشتیبانی؛ ماشین زیر پایش را می‌فروشد تا چرخ زندگی فرزندش بچرخد؛ خانه اش را کوچکتر می‌کند تا مازاد بهایش٬ سرمایه فرزندش شود برای زندگی آرام و شاد؛ فرش سرایش را به حراج می‌گذارد تا آسایش فرزندش به تاراج نرود.

پدر اگر پدر باشد٬ کاشف استعداد فرزند است٬ حامی‌رشد و شکوفایی توانایی‌ها و هنرهای جگرگوشه خویش است؛ او را در همه حال٬ در جایگاه فردی خواهی دید که برای به ثمر نشستن ثروتهای خدادادی دلبند مستعد خود٬ از هیچ کوشش مادی و معنوی‌‌‌ای دریغ نمی‌کند.

پدر اگر پدر باشد٬ عاشقانه به عشق پاک میوه دلش عشق می‌ورزد و او را در همسرگزینی و پی ریزی و پیشبرد زندگی مشترک٬ حمایت و یاری می‌نماید و از هر آنچه و هرآنکه٬ موجب آزار و ناآرامی‌عزیزانش گردد بیزار و منزجر است.

پدر اگر پدر باشد٬ غیور است در حلال و حرام الهی٬ نه متعصب نسبت به خواست خود و یا حرف و حدیث این و آن؛ او را پناهگاه امن و آرامی‌خواهی یافت برای درد و دلهای زنانه دخترانش؛ او را ملجأ آرامبخشی خواهی دید برای دلگویه‌های مردانهٔ پسرانش؛ او را تکیه گاه استواری خواهی شناخت برای هرچه به پشتوانه‌‌‌ای صادقانه و بی غل و غش نیاز دارد.

پدر اگر پدر باشد٬ در گفتار و کردار چنان است که اهالی خانه در نبودش لحظه شماری می‌کنند برای آمدنش٬ و در کنارش٬ خدا خدا می‌کنند برای کندتر شدن حرکت عقربه‌های ساعت تا بلکه زمان بیشتری را مشغول نوش جان نمودن از شراب طهور حضور شادی آفرین و آرامبخش٬ و وجود حمایتگر و صبورش باشند.

پدر اگر پدر باشد٬ مدیر و مدبر است٬ خدمتگزار همسر است٬ مایه عزت مادر است٬ باعث عزیز شدن پسر بزرگتر است٬ نازکش و پشتیبان دختر است٬ فراهم کننده سرمایه کار و زندگی فرزندان مذکر است.

پدر اگر پدر باشد٬ عطر نان حلالش مستت می‌کند؛ کلام امیدبخشش روحت را به پرواز در می‌آورد؛ افعال گره گشایش خاطرت را آسوده می‌سازد؛ راهنمایی‌های دلسوزانه و مشاوره‌های کاربردی اش٬ راهت را روشن می‌کند؛ و وجود پر برکتش مایهٔ رونق زندگی و اوج گرفتن کمال توست.

پدر اگر پدر باشد٬ با تمام قوا٬ حمایتگر است که معنا و مفهوم حقیقی پدر یعنی کسی را در زندگی ات داشته باشی که در هر مکان و زمان و شرایطی٬ حامی‌و پشت گرمی‌بی چون و چرایت باشد.

پدر اگر پدر باشد٬ تاج سر است؛ عزیزترین گوهر است؛ هرچه بر عمرش افزوده می‌شود گرانبهاتر می‌گردد؛ کتابخانه‌‌‌ای از تجربه‌های زرین و چهل ستونی مستحکم و بیقرین است.

قدم او را باید بر روی چشم گذاشت و در بالاترین جای خانه٬ جای داد؛ او را باید بر سر نهاد و تا همیشه عزیز داشت؛ او را باید پای بوسید و خاک قدمهایش را توتیای دیده نمود.

پدر اگر پدر باشد٬ دعایش دعای انبیاست و وجودش سراسر عشق و صفا. اگر کسی را در زندگی ات داری که برایت حقیقتا پدری می‌کند٬ هماره قدردانش باش؛ در زبان و عمل به پیشواز خدمت رسانی و مهرورزی خالصانه با او برو؛ که پدر یعنی مرام و معرفت مقدس و والا٬ و پدر بودن یعنی داشتن مروتی بی انتها و مودتی بی ریا.

پدر اگر پدر باشد٬ قدرت توأم با محبت خداوند را جلوه‌‌‌ای دیگر است؛ او بارقه رحمت حمایتگر حی داور است؛ او سنگ زیرین آسیاب و تسهیل گر حیات برتر است؛ او نوری از انوار مشعشع جمال و کمال حیدر است؛ او مرید مسلک علی و پیرو راه و رسم پدرانه‌ها و همسرانه‌های مردی است که وصی و جانشین پیامبر است؛ او مایهٔ سعادت و بهروزی اهل و عیال و فرزند و همسر است؛ او عید خانه و حال و احوال سعید خانواده‌‌‌ای حق و حقیقت محور است؛ او سربازی مهدی باور و مهدی یاور و مهدی پرور است.

پدرانی که خود را عاشق مهدی می‌دانند٬ می‌بایست بدانند برای پدری مهدوی بودن٬ باید علوی باشند؛ باید علی وار مردانگی کنند و چون علی٬ راه همسری و پدری در پیش گیرند تا به عید سعید پدرانه‌های ناب و الهی٬ مسعود و مأجور و مفتخر گردند.

که علی ولادتش عید است؛ ولایتش عید است؛ وجودش عید است. عید٬ یعنی علی؛ علی٬ سراسر عید است؛ علی٬ حقیقت عید است؛ زندگی و بندگی علی٬ یعنی عید و سعادت٬ و علویون سعادتمندند.

علی٬ شیر یزدان است؛ علی٬ شاه مردان است؛ علی٬ الگوی همسران و پدران است؛ علی٬ راهبر حق و حقیقت رهروان است.

در علی٬ عالی اعلا را می‌توان دید؛ با علی٬ میتوان سعید شد؛ که امام علی علیه السلام٬ عبد بینظیر خدا و عید اعلاست.

دوستت دارم حضرت پدر

لینک مطلب:

http://rahemoghaddas.blog.ir/post/339